Friday, April 17, 2020

කොලරා කාලේ ආලේ - ගාමිණී වියන්ගොඩ𝗟𝗼𝘃𝗲 𝗶𝗻 𝘁𝗵𝗲 𝘁𝗶𝗺𝗲 𝗼𝗳 𝗖𝗵𝗼𝗹𝗲𝗿𝗮 𝗯𝘆 𝗚𝗮𝗯𝗿𝗶𝗲𝗹 𝗚𝗮𝗿𝗰𝗶𝗮 𝗠𝗮𝗿𝗾𝘂𝗲𝘇

"අසීමිත වන්නේ, මරණයට වඩා ජීවිතයයි"

"කොහොම උනත්, ලියුමක් අයිති වෙන්නේ ඒක ලියපු කෙනාටයි. එහෙම නේද?" "ඒක ඇත්ත. ඒකනේ සම්බන්ධයක් කැඩුණහම මුලින්ම ලියුම් ආපහු එවන්නේ"

"හදවතේ සැමරුම් තුළ, ජීවිතයේ අයහපත අමතක කරන සහ යහපත සුවිශාල කොට සලකන නැමියාවක් පවතින බව තේරුම් ගැනීමට තරම් ඔහු එදා මුහුකුරා සිටියේ නැත"

"ආදරේ කරන කෙනෙක් අපෙන් වෙන් වෙනකොට එයාගේ දේවලුත් ඔක්කොම එයා අරගෙන යනවා නම් කොච්චර දෙයක්ද"

"මං ඇවිල්ලා,  සල්ලිකාර දුප්පතෙක්. ඒ දෙක එකක් නෙමෙයි" 

"ඉන් පසු ඔවුන් කෙළේ, දැන් හිමිව ඇති උතුරා යන කාලය කා දමන්නට, ඊට කලින් කළ නොහැකිව මගහැරුණු දැයෙහි නිරත වීමයි. මළ සැමියැගේ ඇඳුම් පැළඳුම්වල බොත්තම් කාස මැහීම, ගණ කොරලය සහ වාටිය සහිත ඔහුගේ කමිස නැවත නැවතත් ඉස්ත්රික කොට පිළිවෙලකට අසුරා තැබීමාදිය ඒ අතර විය. තවද, ඔහුගේ සබන් කෑල්ල නාන කාමරයේ තැබීමද ඔවුහු නතර නොකළෝය. එසේම අකුරු මැසූ කොට්ට උර ඔහු වෙනුවෙන් ඇඳ පසෙක අසුරා තැබුවෝය. ඇතැම් විට, ඔවුන් ජීවතුන් අතර සිටියදීත් කලින් නොදන්වා ඒමට පුරුදුව සිටි පරිදි  දැන් මළවුන් අතරින් නැගිට ආවොත්‍ ය යන සැකයෙන් කෑම මේසයේ පවා ඔහුගේ තැන සූදානම්ව තැබුවෝය. ඒහෙත් තම ඉරණමේ තනි හිමිකාරිය බවට තමන් නැවත පත්ව ඇති බව ඒ හුදකලා දේවමෙහෙයන්හිදී ඔවුන්ට වැටහෙන්නට පටන්ගනී. විවාපත් වීමේදී තමන් තමන්ගේම වූ පවුල් නාමය අතහැර තිබුණා පමණක්ම නොව, මනාලියක තුළ ඇති අනේක වූ මිත්‍යාවන්ගෙන් එකක් වන, විවාහය තුළ විශේෂ ආරක්ෂාවක් සැපයේය යන විශ්වාසයට හුවමාරුවක් වශයෙන් තමන්ගේම වූ අනන්‍යතාවත් තමන් අතහැර ඇති බව ඔවුහු තේරුම් ගනිති."

"එහෙත් බෝට්ටුවේ ආලෝක පහන්, දර්ශන පථයෙන් නොපෙනී යන්නටත් පෙර දෙදෙනාම තම තමන්ගේ දුර්වලකම් ගැන පසුතැවුණෝය."


No comments:

Post a Comment